Το παρόν πόνημα θέλει να αποτελέσει οδηγό συμπεριφοράς του καλού φασίστα κι όχι πολιτικό και κοινωνικό δοκίμιο με δυσνόητους όρους. Τα δυσνόητα είναι για τους αμφιδέξιους διανοούμενους, ο καλός φασίστας χρησιμοποιεί όσο γίνεται πιο απλή ορολογία με "μικροαστική" εμβέλεια επειδή εκεί βρίσκεται το πεδίο δράσης του.
- Ο καλός φασίστας πρέπει να βρίσκει το κατάλληλο έδαφος αναλόγως των δυνατοτήτων του (στην προκειμένη περίπτωση, αναφερόμαστε στο διαδίκτυο) όπου με απλή καθημερινή γλώσσα κι όχι ακαδημαϊκή προσπαθεί να διασπείρει τις απόψεις του.
- Ο καλός φασίστας δεν πρέπει να φτιάχνει προσωπικές σελίδες, το χρέος του είναι να περιδιαβαίνει σε πλείστα blogs και forum για να προωθεί τον υπερπατριωτισμό.
- Οι φασιστικές ιστοσελίδες πρέπει να γίνονται μόνο από οργανώσεις για να δίνουν την ιδεολογική κατεύθυνση αλλά αυτές ποτέ μα ποτέ δεν πρέπει να στήνουν forum ή message box. Ακριβώς διότι το χρέος του καλού φασίστα είναι να διασπείρεται μαζί με τις ιδέες του κι όχι να μαζώχνεται σε μικρά απομονωμένα ιντερνετικά κοινόβια που άδικα περιμένουν πελάτες.
- Τα πρώτα και τα πιο εύκολα θύματα - προκειμένου για ερασιτέχνη φασίστα - να είναι ιστοσελίδες εσωτεριστικού, μεταφυσικού, αρχαιολατρικού περιεχομένου επειδή οι επισκέπτες αυτών των σελίδων είναι συνήθως μικροί σε ηλικία άρα και πιο ευεπηρέαστοι και χειραγωγήσιμοι.
- Να ξεκινάει πάντα με θέματα που του δίνει αφορμή η επικαιρότητα λχ παρελάσεις και κρίση των Ιμίων, γιατί μπορεί να αναπτυχθεί και να ελιχθεί σε εύκολη συνθηματολογία περί πατριωτισμού.
- Ακόμη κι αν συμφωνούν μαζί του, να αμφιβάλλει, να αμφιβάλλει και να αμφιβάλλει ξανά. Ο καλός φασίστας έχει τα καλύτερα αποτελέσματα όταν αμφισβητεί έντεχνα τον πατριωτισμό των συνομιλητών του, διότι πολλοί από αυτούς θα διαρρήξουν τα ιμάτια τους ότι είναι πιο πατριώτες από τον καλό φασίστα. Ο καλός φασίστας γίνεται εξαιρετικά αποτελεσματικός μόνο όταν καταφέρει να δημιουργεί ενοχές στους συνομιλητές του.
- Ο καλός φασίστας δεν πρέπει ποτέ να καταθέτει τα όπλα ακόμη κι όταν οι admins διαφόρων forum τον ανακαλούν στην τάξη (προσοχή: δεν τον αποπέμπουν!). Να υποκρίνεται χωρίς φανερό τρόπο το θύμα λογοκριτικής παρέμβασης και να μεμψιμοιρεί διακριτικά ότι κανείς δεν έχει το δικαίωμα να ελέγχει τα πιστεύω του.
- Ο καλός φασίστας ποτέ δεν πρέπει να ονοματίζει δημόσια το προσωπείο του ως φασιστικό ακόμη κι όταν προδίδεται εν γνώσει του. Διότι, ένας φασίστας που ονομάζει τον εαυτό του φασίστα, θα χάσει την υπόληψή του ενώ όταν συμπεριφέρεται ως φασίστας χωρίς να αποκαλεί τον εαυτό του έτσι, θα μπορεί να αντιμάχεται με δημοκρατική ευφροσύνη τις κατηγορίες εναντίον του.
- Ο καλός φασίστας πρέπει με περίσσια επιμονή να είναι μονολιθικός στα λεγόμενά του και τη στάση του. Έτσι καταφέρνει σταδιακά να αποκαρδιώνει και να αποθαρρύνει τους αντίθετους με αυτόν, κι έτσι οι αντίπαλοί του είτε αποσύρονται από τον διάλογο, είτε ρίχνουν πίσω τους μαύρη πέτρα στο χώρο που φιλοξενούσε άδοξα τις απόψεις τους.
- Η πιο μεγάλη νίκη ενός καλού φασίστα είναι να αποδυναμώνει έναν ιστοχώρο από τις αντίθετες απόψεις. Κι αυτός είναι ο βασικός στόχος του, όχι να πουλάει την ιδεολογία του διότι, ούτως ή άλλως, είναι δεδομένη, άμεσα αναγνωρίσιμη όσο και γνωστή.
- Ο καλός φασίστας δεν παίρνει εύκολα κι αποκλειστικά μόνο το δίκιο με το μέρος του όταν αναλύει σύμφωνα με την δική του οπτική ιστορικά γεγονότα και ζητήματα ηθικής (και εθνοπατριωτικής) τάξης. Πρέπει να δημιουργεί προσωπικές ανασφάλειες στον εχθρό και να επιδιώκει να μειώνει τις ανοχές και τις αντοχές του εχθρού σύμφωνα με την προσωπικότητα αυτού κι όχι με σύμφωνα τις γνώσεις του. Να επιδιώκει να κάνει τον αντίπαλό του να σκιαμαχεί και να μην επιτρέπει να του εκμεταλλεύεται τις, ούτως ή άλλως, φανερές αδυναμίες του.
- Συνέπεια του προηγούμενου κανόνα, ο καλός φασίστας πάντα πρέπει να προπορεύεται ένα βήμα μπροστά! Να μην πέφτει ποτέ σε φαύλο κύκλο αντιπαραθέσεων από τους οποίους σχεδόν πάντα θα βγει χαμένος.
- Όταν ο καλός φασίστας ξεπεράσει το "εύκολο" επίπεδο των κανόνων 4 - 5, να επιρρίπτει ευθύνες ηθικής, κοινωνικής και πολιτικής τάξεως στους εβραίους, τους αλλοδαπούς και τους ομοφυλόφιλους, θέματα τα οποία και είναι εξαιρετικά εύκολα και βατά από την πλειοψηφία και δίνουν την ευχέρεια για ακόμη περισσότερη συνθηματολογία χωρίς κουραστικές αναλύσεις.
- Συνέπεια του προηγούμενου κανόνα, ο καλός φασίστας πρέπει να αποδεικνύει ότι κάθε ανάλυση είναι περιττή επειδή τα είπαν όλα οι Σπαρτιάτες (οι ποιοι;) μέχρι τον κο Νίλους των Πρωκτόκολλων της Σιών, δλδ τέλη του 19oυ αιώνα. Κάθε μετέπειτα ερμηνεία είναι πάντα, είτε "σιωνιστική" είτε "ανθελληνική" ("αντισπαρτιάτικη" θέλουν να πούνε αλλά τέλος πάντων ...;).
- Ο καλός φασίστας, για την καλύτερη δυνατή αποτελεσματικότητα, πρέπει να είναι άντρας διότι η προσωπικότητά του πρέπει να αναδίδει βαρβατίλα. Δεν υπάρχει στην ιστορία γυναίκα που να έσφαξε εκατομμύρια κοσμάκη ...; Και ψιτ, ο καλός φασίστας ποτέ δεν πρέπει να αναφέρεται σε γυναίκες για οποιονδήποτε λόγο, διότι στις καλές εποχές που ο φασίστας είχε το "πάνω" χέρι στην εξουσία ...; μπλα, μπλα, μπλα ...; (Τα είπαν ήδη κινηματογραφικά - για τους οφθαλμολαγνείς - ο Παζολίνι, ο Μπουνιουέλ και ο Τίντο Μπρας).
- Ο καλός φασίστας πρέπει να έχει τη λέξη Δημοκρατία ωσάν ευαγγέλιο και φραγγέλιο. Διότι πρέπει να επικαλείται συνεχώς το δικαίωμα στην ελεύθερη έκφραση. Η Δημοκρατία για τον καλό φασίστα είναι το άλλοθι της ύπαρξής του και πρέπει να το σεβαστεί αυτό όσο ακόμη αυτή υπάρχει. Πόσο μάλλον το σέβεται αυτό και ο καλός φασίστας που το επίθετο της ιδιότητάς του είναι συνώνυμο με την υποκρισία...
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου